در طول ورزش با دهان نفس بکشیم یا با بینی؟

برای فعالیت بدنی به اکسیژن نیاز داریم تا عضلات ما بتوانند به درستی عمل کنند. اکثر ما فکر می‌کنیم که تنفس صحیح رو بلد هستیم زیرا هر روز به طور ناخودآگاه نفس می‌کشیم. اما اگر روش تنفس صحیح رو بدانیم، می‌توانیم بهترین نتیجه رو از ورزشی که انجام می‌دهیم، بگیریم. در واقع این یک ضرورت جدانشدنی از ورزش است.

از نقطه‌نظر وارد کردن اکسیژن خالص به ریه‌ها، فرقی نمی‌کند که اکسیژن رو از طریق بینی وارد ریه کنیم یا از طریق دهان. هر دوی این روش‌ها اکسیژن رو به ریه‌ها می‌رسانند و از آنجا هم به گلبول‌های قرمز خون در گردش خون می‌رود تا به عضلات برسد.

اما تنفس فقط این نیست که اکسیژن رو وارد بدن کنیم، مخصوصاً اگر فعالیت ورزشی انجام می‌دهیم و برای ما مهم است که بیشترین و بهترین نتیجه رو از وقتی که برای ورزش می‌گذاریم بگیریم. ما باید در این زمینه چند نکته مهم رو مد نظر قرار بدهیم.

قبل از هر چیز باید بدانیم که تنفس باید منظم باشد. وقتی که عمل دم رو انجام می‌دهیم و هوا رو به داخل می‌کشیم، پرده دیافراگم به پایین می‌رود تا حجم حفره سینه رو افزایش بدهد وعضلات بین دنده‌ای خارجی، دنده‌ها رو به بالا و خارج می‌کشند و قفسه سینه رو بزرگتر می‌کنند. این افزایش حجم باعث می‌شود که فشار هوا در ریه‌ها در مقایسه با هوای بیرون بدن، کمتر شود. با توجه به اینکه هوا همیشه از جایی که فشار آن زیاد است به جایی که فشار کمتری دارد،‌ جریان می‌یابد، در نتیجه در مجاری تنفسی به جلو رفته و به کیسه‌های هوایی در ریه‌ها برسد.

وقتی که ورزش می‌کنیم تحرک ما باعث می‌شود که هیچ‌یک از موارد بالا در حالت ایستاده اتفاق نیفتند. فعالیت بدنی مثل دویدن،‌ پریدن، بوکس و …، بسیاری دیگر از گروه‌های عضلانی بدن رو درگیر فعالیت می‌کند و اگر یک ریتم درست در تنفس وجود نداشته باشد این خطر رو ایجاد می‌کند که گروه‌های عضلانی بدن برای گرفتن اکسیژن به رقابت با یکدیگر بپردازند. سپس تنفس مشکل می‌شود و ما به جای اینکه نفس‌های عمیق بکشیم، تنفس کم‌عمق خواهیم داشت که باعث خستگی زودرس می‌شود.

همچنین وقتی که گروه‌های عضلانی بدن در حال رقابت با یکدیگرهستند، ما تمرکز خود رو از دست می‌دهیم و نمی‌توانیم به طور طبیعی عمل کرده و نفس بکشیم.

تنفس با شبکه عصبی بدن در ارتباط است. مسیرهای پیچیده مغزی وقتی که به شیوه خاصی نفس می‌کشیم، فعال می‌شوند و بر روی فعالیت و عملکرد بدن ما تأثیر می‌گذارند. وقتی که به جای تنفس از طریق بینی، با دهان نفس می‌کشیم، حافظه ما و قضاوت احساسی دچار اثرات منفی می‌شود.

این امر برای برخی از فعالیت‌های ما عواقبی ایجاد می‌کند. مثلاً بر روی عملکرد رزمی‌کاران، بوکسورها و ژیمناست‌ها، در صورتی که به جای بینی با دهان نفس بکشند، اثرات مخربی دارد. زیرا مغز که مسئول هدایت بدن است، در زمان انجام فعالیت‌های پیچیده که نیاز به تصمیم‌گیری‌های مهم دارند، نیاز به تنفس منظم و ریتمیک دارد تا بتواند عضلات رو با هم هماهنگ کرده و مرکز مغز رو برای بیشترین بازدهی ورزشی، به کار می‌گیرد.

بنابراین شاید در نگاه اول به نظرتان تفاوتی بین تنفس از طریق دهان و بینی وجود نداشته باشد اما اگر بدوید، قطعاً‌ متوجه تفاوت این دو خواهید شد.

برگرفته از:  darebee.com

گردآورنده:  شهرزاد رضاصادقی